Οι ιδεολογιες ειναι φθηνες (σαπιες θα συμπληρωνα, το οπιο του λαου), η απογοητευση μεγαλη, αλλα ο αγωνας για κατι κεκτημενο, για κατι αυτονοητο, ή για κατι κεκτημενο ειναι αγωνας.
Μπορει να ειμαι ο μεγαλυτερος υπερμαχος των διαδηλωσεων, των Γενικων συνελευσεων στις σχολες, εκει δηλαδη που με παιρνει, και γι' αυτο ισως αισθανομαι οτι με αδικει το ποστ σου. Δεν ειμαι κομμουνιστης, δεν ειμαι κομματοσκυλο, ειμαι απλα ενα σπαστικοπαιδι.
Που δεν το ρωτησανε εαν γουσταρει αυτο που ζει, απλα του το πασαρανε.
Που, πανω απο ολα, βλεπει εμπρακτα μια καλυτερη ζωη καπου αλλου, και αδυνατει να καταλαβει γιατι η νοοτροπια μας μάς πηγαινει τοσο πισω, ωστε να μη φανταζομαστε καν αυτη την καλυτερη ζωη.
Δε θα κατσω να καταδικασω καποιο γεγονος που, θεωρω αυτονοητο, ειναι κατακριτεο. Τις καταδικες τις αφηνω στους Pretender-ηδες, εχω ξαναπει. Ουτε θα πω εαν με ευχαριστει ή οχι το γεγονος αυτο. Δεν ειμαι απανθρωπος ουτε χοντροπετσος, και δεδομενου οτι το ξερεις καλα αυτο, απορω σε ποιον απευθυνεσαι. Πού ακριβως βλεπεις ευχαριστηση? Ικανοποιηση? Μπορεις να ξαναδιαβασεις το προηγουμενο μου ποστ, να δεις τι σημαινει στα ματια μου ο τραυματισμος του 20χρονου παιδιου με τη στολη.
Και μιας και μιλησα για απογοητευση, ειμαι μερες απογοητευμενος, ακριβως για τους λογους που αναφερεις.
Καθισα και ειδα το "V for Vendetta" μετα απο 3-4 χρονια απο τοτε που χε βγει, και που δεν ημουν παρα ενας ανωριμος μαθητης. Και, πιστεψε με, ειναι πιο επικαιρο απο ποτε.
Βια στη βια δεν ειναι η απαντηση, εκτος αν μελετησουμε το θεμα υποκειμενικα (αληθεια αυτος ειναι ο στοχος μας?). Ουτε ειναι λυση το να σκοτωνονται ή να τραυματιζονται τα πιονια του κρατους. Υπο αλλες συνθηκες θα τα ειχες διπλα σου.
Εσυ αυτο που προτεινεις ειναι να κανεις την επανασταση σου φτιαχνοντας τη ζωη σου. Αυτο κανουν ολοι. Αυτο εκανε και η γενια σου. Αυτο εκανε και μια γενια παραπανω, αυτη του Πολυτεχνειου. Γι' αυτο, τωρα, σκοτωνονται παιδια στην Παλαιστινη, γι' αυτο τωρα τρωμε ξυλο στο δρομο, γι' αυτο 1 στους 3 Ελληνες ειναι καταδικασμενοι στη φτωχεια, γι' αυτο λεμε οτι εχουμε δημοκρατια.
Σκεφτομαι, αραγε, Μητσο, τι μπορεις να παθεις για να υπερασπιζεσαι εμπρακτα τα πιστευω σου. Τις προαλλες χτυπησανε τον αδερφο μου 3 διμοιριες των ΜΑΤ. Πηγε στο νοσοκομειο, ισως να μενε "αναπαραγωγικα" αναπηρος, και τη γλυτωσε με μια κοιλη. Αλλα δεν το κανα ποτε το θεμα προσωπικο. Γιατι δεν ειναι. Και αμα γινει, θα χασεις τον αγωνα, για οποιο λογο και να το κανεις. ("Αν δεν κάνεις θυσίες για τις ιδέες σου, ή εσύ δεν αξίζεις ή οι ιδέες σου.")
Μπορει ο μπατσος να υπερασπιζοταν τις ιδεες του, και με τη βουλα της στολης, αλλα δεν παυει να ειναι μια παραπλευρη απωλεια μιας διαμαχης, τις συνθηκες δημιουργιας της οποιας μια απο τις δυο πλευρες δημιουργησε.
Δεν καλεισαι να καταδικασεις τη μια βια ή την αλλη. Αλοιμονο εαν επρεπε ολοι να παρουμε θεση υπερ της μιας ή της αλλης πλευρας που λυνει τις διαφορες της με αυτο τον τροπο.
Σε καμια περιπτωση δεν ειναι υγιες ενα εθνος να διχαζεται και να επιδιδεται στη βια.
Το θεμα ειναι να διαχωρισεις τον υπευθυνο για αυτη την κατασταση.
Στεκομαι στο οτι "μια σφαιρα φερνει πισω εκατο" και σε πληροφορω οτι, περα απο το οτι δεν ευχαριστει κανεναν αυτο, ουτε με ουτε χωρις εισαγωγικα, η βια δεν ειναι κρατικο μονοπωλιο.
Σε βρισκω, δε, πολυ λαθος στο θεμα "προβοκατσια". Οσο δε μπορεις να με πεισεις εσυ εγινε απο αναρχικους, αντιεξουσιαστες, αλβανους, ή τρομοκρατες, αλλο τοσο δε μπορω να σε πεισω πως εγινε απο παρακρατικους ή κρατικους μηχανισμους.
Το θεμα ειναι, τι προσβαλλει περισσοτερο τη δικη σου αισθητικη (και, δυστυχως, οχι του ατυχου αστυνομικου)?
Οκ, παω πασο, μπορει να μην προβληματιζει κανεναν το ολο κλιμα.
Δεν προβληματιζει κανεναν το οτι η ιδια "ομαδα" χτυπαει ΕΝΟΠΛΑ την Ελληνικη Αστυνομια 2-3 μερες πριν το πανεκπαιδευτικο συλλαλητηριο για 2η φορα.
Οτι εχουν καλασνικοφ, χειροβομβιδες στρατου κλπ κλπ.
Οτι τις σφαιρες στο προηγουμενο χτυπημα σε κλουβα, τις βρηκε ο ΕΤ, και οχι η Αστυνομια.
Οτι οι προκυρηξεις οπου αναλαμβανεται η ευθυνη της "Επαναστατικης Δρασης" φτανουν στα χερια του Μακη Τριανταφυλλοπουλου, το καλο παιδι που ολοι οι αναρχικοι αγαπουν και εμπιστευονται για αυτη τη δουλεια.
Εμενα, αυτη η φυσιολογικη αποδοχη των παραπανω προσβαλλει περισσοτερο την αισθητικη μου.
Και εγω θα ξαναπω.
Εγω μοναχα ευχομαι τα ενστολα θυματα που θα εχουμε, σε περιπτωση που το 20χρονο παληκαρι που τραυματιστηκε απο το καλασνικοφ καταλαβει οτι το χτυπημα εγινε εκ των εσω, να ειναι λιγα.
Αυτο το κρατος, φαινεται, δεν κανει διακρισεις, οταν θυσιαζει τα παιδια του. Φοιτητες και αστυνομικοι, θεατες και κομπαρσοι στην ιδια παρωδια.
Οσο για τους φιλους μας τους αστυνομικους. Νομιζω εδω ειχα γραψει οτι εχω 2 γνωστους αστυνομικους, τους οποιους και θα ξεγραψω εαν μπουν σε καποιο ειδικο σωμα "ασφαλειας" (ΜΑΤ, ΥΜΕΤ, ΟΠΚΕ, ΕΚΑΜ κλπ). Ειναι επιλογη σου, ή εστω, ακομη καλυτερα, βιοποριστικη σου αναγκη να κανεις ενα επαγγελμα. Οχι, ομως, οταν αυτο το επαγγελμα ειναι να κανεις κακο στους αλλους (Οποιος δε σεβεται την ανθρωπινη ζωη, δεν εχει ισο δικαιωμα σε αυτην). Εαν, πραγματικα, πιστευεις οτι το 99% των ΜΑΤαδων ειναι στο σωμα για βιοποριστικους λογους, το μονο που σου ευχομαι ειναι να σταματησεις να διαβαζεις Αυριανη / ΤΟ ΒΗΜΑ / Ριζοσπαστη or whatever. Και το i-net μια χαρα ΑΔΕΣΜΕΥΤΗ ειδησεογραφια εχει. Χωρις αυτο να σημαινει οτι δεν πρεπει να ψαξεις για αυτην λιγακι παραπανω.
Τελος, τσιμπα και ενα κειμενο που εφτασε στα χερια μου πριν κανα 20ημερο.
Τελικά είναι όλοι οι αστυνομικοί, «μπάτσοι», «γουρούνια» και δολοφόνοι; Οι άνθρωποι που έχουν στο συγγενικό, ή φιλικό τους περιβάλλον κάποιον αστυνομικό έρχονται συχνότατα σε δύσκολη θέση. Συχνά τους ακούμε να λένε ότι ο «δικός» τους άνθρωπος δεν είναι κάθαρμα, είναι φωτεινή εξαίρεση κλπ. Φυσικά αυτό αν θέλουμε το πιστεύουμε. Αλλά έστω ότι είναι πράγματι έτσι. Στην περίπτωση όμως που τους κάνετε μια ερώτηση του τύπου «τί θα έκανε ο άνθρωπός σας αν τον έστηναν μπροστά σε μια διαδήλωση συνταξιούχων και τον διέταζαν να τους δείρει; Θα πέταγε κάτω το κλομπ και τα παραφερνάλια , ή θα χτυπούσε;», η στερεότυπη απάντηση που θα πάρετε θα είναι περίπου η εξής: «μα τι να κάνει κι αυτός αφού τον διατάζουν, να μην υπακούσει; Θα μείνει χωρίς δουλειά!». Θα ομολογήσουν δηλ. ότι ο «δικός» τους άνθρωπος θα φερθεί σαν γουρούνι «αν και κατά βάθος δεν είναι». Επειδή όμως οι άνθρωποι πρέπει να αξιολογούνται από τα έργα τους και όχι από τους ισχυρισμούς τους και επειδή μάλλον δεν γεννήθηκε ακόμα ο αστυνομικός που θα παραιτηθεί αν τον διατάξουν κάτι αντίθετο με την συνείδησή του (αυτά μόνο στις αμερικάνικες ταινίες τύπου «Σέρπικο» συμβαίνουν), τότε δικαιούμαστε να συμπεράνουμε ότι όλοι οι μπάτσοι είναι εν δυνάμει γουρούνια και δολοφόνοι. Τουλάχιστον στις κοινωνίες με μεγάλο βαθμό διαφθοράς, όπως η νεοελλάδα.
Αρκεί να υπενθυμίσουμε ότι μετά την πρόσφατη εν ψυχρώ δολοφονία ΚΑΝΕΙΣ φορέας των αστυνομικών δεν βγήκε να ονοματίσει τον συνάδελφό τους ευθέως ως ΔΟΛΟΦΟΝΟ αλλά όλοι εν χορώ συνέχισαν να μηρυκάζουν τα γνωστά περί ενός δήθεν «ανεγκέφαλου» που έκανε «άσκοπη» χρήση του υπηρεσιακού περιστρόφου του (δεν ήταν δολοφόνος το «παιδί», «ανεγκέφαλος» ήταν…). Κι φυσικά δεν πρόκειται παρά για –άλλο ένα- «μεμονωμένο» περιστατικό, το οποίο οφείλεται σε δήθεν «ελλιπή» εκπαίδευση, στους δήθεν «χαμηλούς» μισθούς, στην δήθεν «επικινδυνότητα» της εργασίας των αστυνομικών, οι οποίοι «καμιά φορά» κάνουν και «λάθη», και άλλα δακρύβρεχτα.
Όταν –και- αυτό το αστυνομικό έγκλημα θα συγκαλυφθεί, θα αποδειχθεί η αλήθεια των όσων αναφέρθηκαν παραπάνω. Ο δολοφόνος μπάτσος θα «καταδικαστεί» σε καμιά εξαετία φυλακή (λόγω προτέρου «εντίμου» βίου), θα πουν δηλ. ότι έκανε «λάθος» εκτίμηση του … «κινδύνου», ότι «φοβήθηκε» και πυροβόλησε, θα βάλουν λυτούς και δεμένους να πουν πόσο «καλό παιδί» και «υποδειγματικός οικογενειάρχης» ήταν κλπ. Σε κανέναν χρόνο, όταν δηλ. θα έχει ξεχαστεί το θέμα, θα κάνει αίτηση χάριτος και -στα μουλωχτά χωρίς να δοθεί δημοσιότητα- θα του χαριστεί η μισή ποινή. Ενώ επιπλέον θα αποφυλακιστεί στα μισά αυτής που θα του απομένει λόγω «καλής διαγωγής». Στο μεταξύ και στη φυλακή που θα βρίσκεται οι «δικοί» του, δηλ. οι συνάδελφοί του, θα τον έχουν στα ώπα-ώπα. Ενώ όταν αποφυλακιστεί, θα τον περιμένει η εργασιακή του θέση (μαζί με μια προαγωγή).
Ξέρουμε δα σε τι χώρα ζούμε…
Εγω ξηγηθηκα, im out.
Καλη χρονια !
