ποκεμον = πάθος. στο δημοτικό όλο μα ΟΛΟ το σχολείο έπαιζε. κάθε μέρα με το gameboy και battles, ανταλλαγές κτλπ. και οι τάπες άλλο ξεχωριστό θέμα εξίσου γαμάτο.
ήταν η πιο γαμάτη "team spirit" φάση που έχω δει. nostalgia όχι για τη silver, crystal και παρακάτω γιατί είχαν τόσο σκατά/απαράδεκτα γραφικά που δεν καταδεχόμουν να τα κοιτάξω. από ruby/sapphire μέχρι emerald για μένα ήταν το golden age. και μετά φυσικά δεν χάλασε απλά έγινε λίγο μπέρδεμα και κουραστικό να ακολουθείς 100 πόκεμον σε κάθε φουρνιά.
μέχρι και ένα event στα πευκάκια στο jumbo θυμάμαι (εκεί κοντά που έγινε το lan) που μοίραζαν κάτι θρυλικά που ήταν αδύνατο να τα πάρεις χωρίς action replay στα παιχνίδια, και ήταν κλασσικά όλοι οι τρελαμένοι εκεί πέρα. αρρώστεια λέμεεε
