Τα αστεία σπανίως είναι μόνο αστεία. Η ειρωνεία χάνεται στον ίντερνετς.
Στο προκείμενο, τώρα, το ότι είναι "αλλαγές για ωραιοποίηση του παιδικού" δεν σημαίνει κάτι. Αυτό που λες εσύ ωραιοποίηση (παρεμπιπτόντως, αδόκιμος όρος στην περίπτωσή μας) εγώ το λέω αναχρονιστική, αυθαίρετη, καταχρηστική και υποβιβαστική θεαματοποίηση. Το αν είναι τεχνικά άρτια ή όχι δεν είναι του παρόντος.
Η δύναμη και το ενδιαφέρον της ελληνικής μυθολογίας (ίσως και της ελληνικής γραμματείας εν γένει) έγκειται εν πολλοίς στο γεγονός πως άπτεται της πραγματικότητας. Το θέαμα είναι ακριβώς μια απομάκρυνση από αυτή.
Τα πράγματα είναι, μάλλον, πιο περίπλοκα από "τυχόν αλλαγές" και "υπέροχες αναμνήσεις".
Απλά τροφή για σκέψη.